Uw winkelwagen is leeg.
FOTO CREDITS : Timothee Chambovet
Lucia Mondadori groeide op in een artistieke en natuurlijke omgeving die haar creatieve visie diepgaand heeft gevoed. Na een rijke en eclectische loopbaan in grafisch ontwerp, letteren en film, wendde ze zich in Parijs tot keramiek, waar ze een perfecte balans vond tussen kunst en ambacht. Via haar sculpturale vazen en totems verkent ze organische vormen geïnspireerd door het menselijk lichaam en de natuur, met als doel een intieme en tastbare band met de aarde te behouden. In haar atelier in Parijs vormt ze elk stuk met minutieuze precisie, gedreven door de overtuiging dat ambacht een daad van verankering en harmonie is.
Kun je ons iets vertellen over je achtergrond en opleiding? Wat heeft je ertoe gebracht om je tot keramiek te wenden? Was er een beslissend moment dat ervoor heeft gezorgd dat je van keramiek je beroep maakte?
Ik groeide op in een bijna magische omgeving, op een eiland in het zuiden van Brazilië. In de jaren 80 waren mijn ouders de grote stad ontvlucht om zich daar te vestigen. Het eiland was een mengeling van vissers, surfers, kunstenaars en intellectuelen. De grote granieten rotsen, uitgesleten door de golven, waren als heilige totems, bezongen door lokale dichters, maar ook ons speelterrein. Op mijn dertiende schilderde ik ansichtkaarten, kleine vensters met verbeeldingen.
Op mijn zestiende werd ik leerling van een kunstenaar, waarbij ik mijn hulp ruilde voor materiaal en een hoek in zijn atelier. Daar boetseerde ik mijn eerste vrouwelijke figuren, kleisculpturen van zwangere vrouwen.
Toch maakte de kunst, met al haar onzekerheden, me bang. Daarom volgde ik een dubbele studie Grafisch Ontwerp en Letteren, studeerde film in New York, werkte bij een uitgeverij en daarna meerdere jaren in etalageontwerp voor een groot merk. In 2016 bracht het leven me naar Parijs; ik zocht een carrièreswitch én servies voor mijn nieuwe thuis. Omdat ik niet vond wat ik zocht, besloot ik het zelf te maken. Zo dook ik, geïnspireerd en impulsief, in de wereld van keramiek, die mijn beroep en passie werd. Het kostbaarste voor mij is het verbonden zijn met het meisje dat ooit kleisculpturen maakte in een hoek van een atelier.
Hoe is je samenwerking met Sessùn Alma ontstaan? Wat betekent het voor jouw op artistiek en persoonlijk vlak?
Mijn samenwerking met Sessùn Alma begon in 2021. Sindsdien worden elk jaar stukken uit mijn collectie geleverd aan flagshipstores zoals die in Barcelona, Charonne en Parijs Bachaumont. Onze werelden resoneren natuurlijk met elkaar. De creatieve energie van Sessùn inspireert mij tot een eenvoudige en ontspannen levensstijl, met oog voor schoonheid en vakmanschap. Elke samenwerking voedt mij en stelt me in staat verbinding te maken met een gemeenschap van liefhebbers van materialen, kunst en duurzame mode.
Welke resonantie vind je in het universum van Sessùn?
Het universum van Sessùn resoneert sterk met mijn eigen creatieve visie door zijn esthetische benadering en inzet voor authentieke waarden. Wat mij altijd heeft aangetrokken tot Sessùn is de harmonie tussen eenvoud en elegantie, de aandacht voor detail en de zoektocht naar kwaliteit. Er is een diepe verbinding met de natuur en een oprechte waardering voor ambacht, wat ook essentiële aspecten zijn van mijn eigen werk.
Kun je je creatieproces beschrijven, van het eerste concept tot de uiteindelijke uitvoering?
In mijn werk staan organische vormen en ruwe materialen centraal in mijn zoektocht. Mijn proces begint met het abstraheren van de rondingen van het menselijk lichaam en andere levende vormen, zoals een wortel of een zeedier. Die teken ik en vorm ik in chamotte klei. Daarna doorloopt het stuk de fasen van drogen, schuren, glazuren en bakken op hoge temperatuur. Elke vorm wordt door de jaren heen meerdere keren herzien. Bij elke versie worden de rondingen verfijnd en anders bestudeerd, wat elk stuk zijn unieke karakter geeft. Ze hebben namen en symboliek, al laat ik me ook graag meevoeren door wat ze voor ieder individueel oproepen. Het is een traag proces dat me verankert in het hier en nu.
Met welk materiaal en welke techniek werk je het liefst, en waarom waardeer je die zo?
Ik werk uitsluitend met steengoed, vooral chamotte steengoed. Deze klei, erg mineraal en dicht bij steen, nodigt uit tot aanraken. De stukken lijken erom te vragen om vastgehouden te worden, en ik waardeer die brute kracht die ons aantrekt. De transformatie van de aarde door vuur is een zo uitgebreid onderwerp dat men er meerdere levens aan zou kunnen wijden. Ik geef de voorkeur aan natuurlijke aardetinten om de textuur te benadrukken. Momenteel werk ik met oxide-sappen, een techniek waarmee je kunt kleuren zonder de oorspronkelijke textuur van het materiaal te verliezen. Door deze aanpak kan ik de esthetiek en het tactiele karakter van elk stuk behouden.
Wat zijn je belangrijkste inspiratiebronnen in je werk?
Intuïtie speelt een centrale rol in mijn creatieve proces. aak herken ik mijn inspiratiebronnen pas nadat de werken zijn gemaakt. Zo kwamen de rondingen en ruwe texturen voor het eerst naar voren tijdens een reis in Brazilië, terwijl ik langs de door golven gebeeldhouwde rotsen van de stranden uit mijn jeugd liep. De werken van meesters zoals Jean Arp, Barbara Hepworth en Brancusi hebben een diepe indruk op me gemaakt. Ik neem regelmatig de tijd om hun vormen te bestuderen en me eraan te verwonderen. Recentelijk ben ik vooral geïnteresseerd in de abstractie van het levende en in vormen die door de tijd zijn gebeeldhouwd.
Als je één iconisch stuk uit je werk moest kiezen, welk zou dat dan zijn en waarom?
Sinds het begin komen er twee vormen steeds terug in mijn werk: de sculpturale vaas Lilith en het beeld Aisha Totem. De Lilith is een studie van weelderige, asymmetrische en excentrische rondingen. Het is ook een knipoog naar een feministische studie uit de jaren ’70, die dit personage neerzet als de eerste feministe, een moderne mythe. Het stuk Aisha Totem staat voor mij voor een herontdekking van de Arabische wereld sinds mijn aankomst in Europa. Ik ben een gepassioneerde liefhebber van geschiedenis, vooral van culturen.
Wat was je laatste artistieke ontdekking waar je helemaal weg van was?
Deze zomer bezocht ik voor het eerst LUMA Arles, en de plek zelf was meteen een grote ontdekking voor mij. Van de vele tentoonstellingen raakte die van Erika Verzutti, een Braziliaanse hedendaagse kunstenaar, me het meest. Ik was gefascineerd door haar oneindige totems en haar objecten die deden denken aan een kabinet van curiositeiten. Haar gebruik van aarde en brons geeft een organische en tijdloze dimensie aan haar creaties. De terugkeer van materie naar het hart van de hedendaagse kunst maakt mij erg blij.
Kun je ons iets vertellen over de projecten waaraan je momenteel werkt of die je binnenkort wilt verkennen?
Ik sta op het punt een serie sculpturen uit te breiden die ik enkele jaren geleden ben gestart. Mij werd gezegd dat ze symbolen uit een oud alfabet oproepen, en die gedachte sprak me erg aan. Omdat ik vaak door opdrachten werd opgeslokt, wil ik me nu volledig aan dit project kunnen wijden en erin slagen een reeks werken te exposeren. Ik heb ook een reeks workshops rond de sculpturale vaas opgezet, omdat ik het doorgeven van kennis en de uitwisseling tussen liefhebbers erg waardeer. Het werk in het atelier kan soms behoorlijk eenzaam zijn.
DÉCOUVREZ LE LOOK DE LUCIA MONDADORI
