Journaal | SESSÙN Officiële site » In de krant | Emily Forgot

Foto: Thea Caroline Sneve Lovstad

Ter gelegenheid van de lancering van Vitaminé, een capsulecollectie geïnspireerd door het sprankelende licht van zonnige dagen, presenteert Sessùn een unieke samenwerking met drie illustratrices - Clara Cebrian, Emily Forgot en Rosie McGuinness. Drie vrouwelijke stemmen, drie grafische gevoeligheden, verenigd in één object: de zijden crêpesjaal.

Deze samenwerking is een knipoog naar artistieke vormen en textielambacht, en viert de creatieve vrijheid, het instinctieve gebaar en het plezier van kleuren.

Emily Forgot ontwierp hiervoor een gedurfde en architecturale illustratie, ontstaan uit een subtiel spel tussen grafische vormen en tastbare texturen. Een universum waar design, sculptuur en creatieve vrijheid samenkomen, gedragen door een instinctief gebaar en een levendige energie. Ontmoeting met een kunstenares die materiaal en vorm laat resoneren op het ritme van haar inspiratie.

Kun je ons iets vertellen over het ontstaan van deze samenwerking met Sessùn? Wat sprak je het meest aan in deze creatieve ontmoeting?

De onderzoeksfase is een moment dat ik vooral leuk vind in mijn creatieve proces. Ik vond het bijzonder waardevol dat het Sessùn-team hun inspiratie en visuele wereld al vanaf het begin met mij deelde. Het bood mij een ware springplank om mijn eigen ontdekkingen te voeden. Door hun referenties begreep ik meteen het belang van textuur, organische vormen en ambachtelijk werk, een gevoeligheid die ik diep deel. In een tijdperk waarin het digitale overal aanwezig is, leek het mij belangrijk dat ons gezamenlijke stuk zijn menselijke, bijna voelbare dimensie bewaart - een ambachtelijke authenticiteit die ons verbindt.

In jouw wereld vloeien illustratie, grafisch design en sculpturale vormen samen. Hoe heb je de creatie van deze textielillustratie benaderd?

De sculpturale vormen hebben de basis gelegd voor mijn reflectie, vanaf de eerste schetsen. Ik ben in een visuele zoektocht gedoken die mij leidde naar een reeks werken van ontwerper Ettore Sottsass, YANTRA, die ik nog niet kende. Voor mij droeg deze serie een vibratie in zich die sterk resoneert met de collectie van Sessùn: balancerend tussen structuur en spiritualiteit. Ik hield van het idee om deze grafische, architecturale lijnen te confronteren met meer organische bloemmotieven, die ook deel uitmaakten van de inspiraties. Ik voegde ook een terugkerend streepmotief uit mijn werk toe, als een persoonlijke signatuur. Het proces lijkt in wezen op een recept: je moet de juiste ingrediënten mengen tot alles betekenis krijgt.

Tussen Sessùn en jou bestaat een gedeelde liefde voor ambacht, materialen en rijke culturele referenties. Op welke manier weerspiegelt deze samenwerking jullie creatieve raakvlakken, en hoe hebben die gedeelde waarden jullie werk samen verrijkt?

De vlotheid van deze samenwerking kwam voort uit gedeelde waarden: een oprechte liefde voor ambacht, een open blik op vormen van elders en een uitgesproken smaak voor experiment. Door hun inspiratiebronnen te leren kennen, kon ik oppikken wat aansloot bij mijn eigen universum, en dat daarna omvormen en verdiepen. Deze ontmoeting voedde een rijk en creatief dialoog, waar de form en het materiaal op elkaar reageren met authenticiteit en vrijheid. Het uiteindelijke stuk vertelt dit verfijnde verhaal, tussen ontdekking, spel en experiment met materialen – een verhaal van textiel, ontstaan uit de wisselwerking tussen onze respectieve universums.

Je staat bekend om je geometrische en architecturale grafische universum. Wat inspireerde je om deze exclusieve illustratie voor Sessùn te maken?

Ik was erg geïnspireerd door het spel van contrast. Sommige van mijn favoriete projecten zijn ontstaan uit deze spanning tussen de elementen. Het bloemmotief dat ik ontwierp gaat samen met het grafische streepmotief, dat weer aansluit bij een sculpturale structuur uit de serie YANTRA. Die wrijving is precies wat de tekening zijn energie geeft. Ik liet me ook inspireren door andere werelden, zoals het textielwerk van Eduardo Paolozzi, waarvan zijn instinctieve manier van collage een stille inspiratiebron voor mij was. Zelfs als deze invloeden niet altijd zichtbaar zijn, geven ze de geest van het object..

Kleur is een sterke taal in je werk. Het kleurrijke palet van de collectie Vitaminé was je voorgesteld als het vertrekpunt. Hoe heb je die kleurkeuze geïntegreerd in je creatieve proces?

Ik componeer graag met gedurfde maar minimalistische paletten, dus het kleurrijke universum van "Vitaminé" kwam perfect overeen met mijn beeldtaal. De terracotta-, paarse, gele en bordeaux tinten doen denken aan de jaren ’70, een decennium dat ik erg waardeer om zijn vrije benadering van esthetiek. Deze knipoog naar het verleden sprak me veel aan. Met kleur spelen is voor mij een van de grootste vreugdes in het creëren. Ik vond het geweldig om mijn eigen interpretatie aan dit palet toe te voegen en tegelijk de kleurvisie van Sessùn te omarmen.

Stel dat je deze textielsamenwerking met Sessùn een vervolg mocht geven, welk object of welk medium zou je dan willen bewerken?

Ik zou graag de wereld van breiwerk willen verkennen. Wat ik fascinerend vind aan design is de manier waarop een plat werk, een tekening, een schets, een alledaags object kan worden. Dit is wat ik leuk vind aan het maken van tapijten, of in mijn werk rond meubels. Ik voel mij thuis op het punt waar kunst en gebruik samenkomen. En onze samenwerking met Sessùn vond juist plaats in dat tussengebied: zowel poëtisch als functioneel.